Odkryj najlepsze grzyby lecznicze i ich korzyści zdrowotne. Są to shiitake, maitake, reishi, pieczarka i boczniak. Włączenie ich do diety może być bardzo są jednym z niewielu dzikich pokarmów, które przetrwały do dziś. Bogactwo składników odżywczych, które zawierają powoduje, że z powodzeniem można powiedzieć, że są to grzyby lecznicze. To znaczy, że jest to produkt pokarmowy, który leczy, zapobiega różnym dolegliwościom i poprawia ogólny stan tym artykule powiemy Ci, które grzyby lecznicze mają najwięcej właściwości terapeutycznych według badań naukowych. Dowiesz się również, które są najbardziej korzystne dla zdrowia. Coraz więcej badań pokazuje, że ten typ pożywienia jest nie tylko smaczny, ale ma także lecznicze są jednym z niewielu dzikich pokarmów, które nadal można spotkać w naturze i w wielu kulturach często zbiera się je o różnych porach roku, w zależności od z najczęstszych właściwości, jakie mają grzyby lecznicze jest to, że podnoszą one odporność organizmu dzięki ich działaniu antybakteryjnemu i przeciwwirusowemu. W ten sposób grzyby są doskonałym pożywieniem zapobiegającym chorobom i utrzymującym nas w lecznicze : 5 gatunków1. ShiitakeGrzybek Shiitake (Lentinula edodes) wyróżnia się dobroczynnymi właściwościami wzmacniającymi układ odpornościowy i zmniejszającymi stany temu, ten produkt żywnościowy może być bardzo skuteczny dla osób cierpiących na bolesne choroby zapalne, takie jak zapalenie stawów lub fibromialgia. Ponadto jest to również dobre lekarstwo dla tych, którzy często zapadają na różnego rodzaju ten wyróżnia się również zdolnością do obniżania wysokiego poziomu cholesterolu i trójglicerydów, jeśli jest spożywany regularnie i jest obecnie jednym z najbardziej znanych grzybów, zarówno w zastosowaniu kulinarnym, jak i leczniczym. Wyróżnia się znakomitym smakiem, dlatego bardzo często wykorzystuje się go w kuchni azjatyckiej. Zwykle dodaje się go do wszelkiego rodzaju gulaszy, zup, ryżu i Pieczarki to również grzyby leczniczePieczarka (Agaricus bisporus) jest jednym z najczęściej wykorzystywanych grzybów i zazwyczaj dodaje się ją do wszelkiego rodzaju przepisów: sałatek, zup, gulaszy, pizzy, makaronów itp. Mało kto wie jednak, że popularne pieczarki to jednocześnie grzyby zatem niektóre z listy właściwości leczniczych pieczarki: Wzmacnia układ odpornościowy i zwalcza wirusy i bakterie dzięki zawartości polisacharydów i innych składników. Zapobiega niektórym nowotworom. Enzymy obecne w tego typu grzybach zwalczają komórki rakowe. Zmniejsza reakcje alergiczne. Łagodzi stany zapalne. Obniża poziom cukru we krwi i zapobiega oporności na insulinę, a także cukrzycy itp. Wzmacnia i chroni funkcjonowanie wątroby, a tym samym poprawia trawienie tłuszczów i usuwanie toksyn z naszego organizmu. 3. Reishi i jego właściwości leczniczeJednym z najbardziej poszukiwanych grzybów terapeutycznych znanych ze swojego leczniczego działania jest reishi (Ganoderma lucidum). Musimy jednak uściślić, że ten grzyb nie jest jadalny w stanie naturalnym. Natomiast można przyjmować wyciąg z reishi w ramach leczenia ma następujące właściwości: Poprawia płynność krwi. Podnosi odporność organizmu Zmniejsza nadciśnienie tętnicze. Równoważy wysoki poziom cukru we krwi. Chroni funkcje wątroby Zmniejsza stan zapalny Sprzyja tworzeniu się komórek krwi. Ma wysoką moc antyoksydacyjną, która przyczynia się do długowieczności. Zapobiega osteoporozie Wspomaga pamięć. 4. MaitakeTen grzyb pochodzący z Japonii jest spożywany już od czasów starożytnych i jest stosowany jako odwieczne lekarstwo w medycynie orientalnej. Grzyb Maitake (Grifola frondosa), który ma charakterystyczny kształt wachlarza, może uzyskać nawet bardzo duże jak shiitake i reishi, maitake również wzmacnia mechanizmy obronne organizmu i wpływa na długowieczność. Ponadto ma on zdolność zwiększania energii i witalności u tych osób, które często go konsumują. Wreszcie, jego lecznicze właściwości poprawiają również funkcjonowanie układu oddechowego i układu nie należy jednak spożywać surowego maitake. Możesz go ugotować i dodać do gulaszu lub przyjmować w postaci proszku lub ekstraktu jako suplement, aby wspomóc poprawę zdrowia. Jego stosowanie nie jest również zalecane w przypadku przyjmowania leków Boczniaki jako grzyby leczniczeBoczniak ostrygowaty (Pleurotus ostreatus) wyróżnia się wysoką zawartością lowastatyny. Ten składnik odżywczy sprawia, że grzyb ten jest doskonałym pożywieniem, aby w naturalny sposób kontrolować poziom cholesterolu i trójglicerydów we ten jest również silnym przeciwutleniaczem, który chroni organizm przed wolnymi rodnikami i starzeniem się komórek. Uważa się nawet, że może pomóc w zapobieganiu niektórym typom wcześniej stosowałaś grzyby w swojej kuchni, kontynuuj ten zwyczaj mając teraz pełną świadomość, że dostarczasz domownikom dobroczynne składniki może Cię zainteresować ...
Talk i proszki dla dzieci pomogą poradzić sobie z nadwyżką wilgoci na stopie. Idź do basenu lub wanny? Idź tam tylko we własnych butach. Na przykład baseny prysznicowe dały życie nie jeden rodzaj grzybów .. Ten grzyb, który powoduje porażkę zatrzymania, może osiedlić się w innych miejscach. Jednak jest traktowany w ten sam sposób. Co roku rzesza amatorów grzybów przeczesuje lasy w poszukiwaniu dorodnych kapeluszy, które potem trafią na stół. Obok maślaków, kurek, podgrzybków czy prawdziwków, są też gatunki trujące. Dlatego zawsze porównuj znaleziony okaz z opisem w atlasie grzybów. Pamiętaj, żeby zbierać tylko te grzyby, których jesteś pewny. Dzięki temu grzybobranie nie zakończy się tragicznie. Zanim przystąpisz do zbierania grzybów, sprawdź co i jak zbierać Zawsze zbieraj tylko dorosłe grzyby (ale nie stare), które mają wykształcone wszystkie cechy charakterystyczne pozwalające rozpoznać gatunek. Zwracaj uwagę na szczegóły budowy (zabarwienie, pory lub blaszki, obecność pierścienia i pochwy). Porównaj znaleziony okaz z opisem w atlasie grzybów. Do koszyka wkładaj tylko całe grzyby, po samym kapeluszu lub trzonie nie ustalisz, czy masz do czynienia z grzybem jadalnym, czy z trującym. Nie zbieraj grzybów po ulewnych deszczach. Wtedy ściółka jest zbyt wilgotna, grzyby pleśnieją i szybciej się rozkładają. Są też bardziej podatne na atak insektów. Obejrzyj nasze TOWIDEO i zobacz jak rozpoznać objawy zatrucia grzybami Ważne! Każdy zbieracz powinien pamiętać o podstawowej zasadzie - wszystkie gatunki śmiertelnie trujące mają blaszki pod kapeluszem i wiele jadalnych sobowtórów. To właśnie wśród nich są trujące muchomory. I to wcale niekoniecznie te czerwone. Bardzo łatwo możesz np. pomylić muchomora sromotnikowego z kanią. Ostrożność musisz zachować również przy zbieraniu kurek i gąsek, które łatwo pomylić z trującymi lisówkami pomarańczowymi. SPRAWDŹ: Co robić w razie zatrucia grzybami Od jasnożółtej masywnej kurki różnią się tylko mocnym pomarańczowym kolorem i kruchą budową. Z kolei gąska zielona bywa często mylona ze śmiertelnie trującym muchomorem sromotnikowym. Prawdziwa gąska zielonka ma siarkowożółte blaszki oraz żółtawy lub zielonożółty trzon. Natomiast muchomor sromotnikowy ma blaszki zawsze białe, trzon ozdobiony u góry białym pierścieniem, a u podstawy pogrubiony i otoczony pochewką. Popularne grzyby jadalne rurkowate Podgrzybek brunatny Kapelusz duży, średnica 3-15 cm, ciemnobrązowy, od spodu dobrze widoczne jasnożółte rurki. Trzon 4-12 cm, dość gruby, walcowaty, jasnobrązowy. W miejscach uszkodzonych zmienia kolor, staje się zielononiebieski. Aromatyczny. Borowik szlachetny Ma duży mięsisty kapelusz o średnicy 6-25 cm. Powierzchnia kapelusza w różnych odcieniach brązu, dolna żółtawozielona lub biała, trzon biały. Biały miąższ po przekrojeniu nie zmienia barwy, przyjemnie pachnie i smakuje wybornie. Maślak zwyczajny Szeroki brązowy kapelusz o średnicy 5-15 cm pokryty lepką, łatwą do usunięcia skórką. Osadzony na niskim jasnożółtym trzonie z charakterystycznym pierścieniem. Na spodzie kapelusza widoczne żółtawe rurki. Maślak sitarz Szeroki brązowy kapelusz o średnicy 5-15 cm pokryty lepką skórką, osadzony na niskim jasnożółtym trzonie z charakterystycznym pierścieniem. Na spodzie kapelusza widoczne żółtawe rurki. Miąższ też jest lepki. Koźlarz babka Kapelusz ma 5-20 cm, jest miękki, poduszkowaty, szarobrązowy (w różnych odcieniach), osadzony na wysokim twardym trzonie. Spód z rurkami, szarobiały. Trzon biały z ciemnymi łuseczkami, szorstki. Koźlarz czerwony Ma gruby, gładki i mięsisty kapelusz o średnicy 6-15 cm barwy pomarańczowej, na spodzie szary. Białawy trzon pokryty jest brązowoczerwonymi łuskami. Przekrojony miąższ barwi się na ciemnoszaro lub liliowo. Podgrzybek zajączek Ma zamszowy, aksamitny kapelusz o średnicy 3-10 cm w kolorze oliwkowym lub brązowym. Trzon prosty albo trochę zgięty, bladożółtawy. Miąższ żółtawobiały, nie ciemnieje. Skórka nie daje się oddzielić od miąższu. Trzon cienki. Popularne grzyby jadalne blaszkowate Pieprznik jadalny (kurka) Ma średniej wielkości żółty kapelusz, choć może być nawet biały. Starsze mają kształt lejkowaty i postrzępione brzegi kapelusza, u młodych jest on podwinięty. Trzon żółty, przeważnie krótki i wygięty, z zaostrzoną podstawą. Opieńka miodowa Ma żółtawobrązowy płaski okrągły kapelusz pokryty niewielkimi, nieco ciemniejszymi, lekko odstającymi łuseczkami. Osadzony jest na wysmukłym trzonie w kolorze miodowym z wyraźnym białawym pierścieniem. Mleczaj rydz Ma kapelusz o średnicy 4-10 cm, w środku wklęsły lub lejkowaty, pomarańczowy z ciemnymi smugami. W miejscach uszkodzonych występują plamy brudnozielone. Z przekrojonych grzybów wypływa pomarańczowe mleczko. Gąska zielonka Ma kapelusz o szerokości 5-10 cm, o barwie żółtozielonej lub brązowooliwkowej, dość nieregularny. Osadzony jest na wygiętym krótkim trzonie. Miąższ biały, tylko na brzegu żółtawy. Czubajka kania Ma duży kapelusz o średnicy 10-25 cm z ciemnymi strzępkami na górnej powierzchni, osadzony na długim, wewnątrz pustym trzonie z luźnym ruchomym pierścieniem. Blaszki delikatnie wyszczerbione. Smardz jadalny Ma brązowy kapelusz o kształcie jajowatej nieforemnej główki pokrytej fałdkami i wgłębieniami. Umocowany jest na białawym trzonie. Wnętrze owocnika jest puste. Gatunek objęty ochroną. Jeżeli nie jesteś w 100 proc. pewny, czy dany grzyb jest jadalny, musisz pozostawić go w miejscu, w którym rośnie. Grzyby trujące i niejadalne Muchomor zielonawy sromotnikowy Ma zielonkawy kapelusz, na spodzie białe blaszki. Trzon ze zwisającym pierścieniem, nieprzyjemny słodkawy zapach. Muchomor plamisty Szarobrązowy kapelusz z białymi łatkami i prążkowanym brzegiem, białe blaszki, wysmukły trzon z pierścieniem, u dołu bulwa. Muchomor czerwony Duży czerwonopomarańczowy kapelusz z białymi łatkami. Cienkie białe blaszki, trzon z pierścieniem u góry, u dołu kulista podstawa. Objawy podobne do zatrucia alkoholem. Wywołuje biegunkę i wymioty, zaburzenia wzroku. Borowik szatański Poduszkowaty białoszarawy kapelusz, spód żółty, z dojrzewaniem czerwieniejący, pękaty, żółty, czerwonawy u dołu trzon, żółtawy miąższ, starsze okazy cuchną. Często mylony z borowikiem purpurowym lub ponurym. Mleczaj wełnianka Bladoceglasty kapelusz z ciemniejszymi pręgami. Podwinięte brzegi pokryte są kosmykami grzybni. Blaszki jaśniejsze od kapelusza, zapach owocowy, smak piekący. Mylony z rydzem jadalnym. Powoduje wymioty i biegunki. Piestrzenica kasztanowata Czerwonobrązowy kulisty kapelusz, na powierzchni pofałdowany, osadzony na krótkim trzonie. Ma dość przyjemny zapach. Mylony ze smardzem jadalnym. Objawami zatrucia są wymioty, biegunka, bóle głowy, drgawki, senność. Zasłonak rudawy Szorstki, brązowo-pomarańczowy kapelusz. Na spodniej części rzadkie rdzawobrązowe blaszki. Trzon żółtawy. Zapach podobny do rzodkiewek. Objawy zatrucia występują po kilkunastu dniach. Muchomor jadowity Ma 4-8 centymetrowy biały kapelusz, początkowo owalny, potem stożkowaty o powierzchni gładkiej i kleistej. Trzon biały, smukły z bulwiastą podstawą. Miąższ biały, nie zmienia koloru. Strzępiak ceglasty Kapelusz wypukły, brązowawy, po dotknięciu ciemnieje. Blaszki szarawe, trzon białawy, czerwieniejący. Mylony z pieczarkami. Objawy zatrucia występują natychmiast po jego spożyciu. Lisówka pomarańczowa Kapelusz pomarańczowy lub brązowawy. Początkowo wypukły, potem płaski o podwiniętych brzegach. Blaszki pomarańczowożółte, słaby zapach, cierpki smak. Mylony z kurką. Materiał powstał we współpracy z Lasami Państwowymi. Wyświetl pełny profil użytkownika Krzysztof Grzyb. 3 years of experience as Unity Developer. Strong skills in c# programming, UI design and creating visual effects in Unity. Experience in prototyping and creating mobile games.Strong engineering professional with a Bachelor of Engineering focused in Information Technology from Wyższa Choć powszechnie sądzimy inaczej, nie wszystkie grzyby z gąbką są jadalne. Grzyby niejadalne z gąbką dzielą się na trujące i takie, których nie je się ze względu na ich zły smak. Sprawdź, jak wyglądają niejadalne grzyby z gabką, czyli siateczką od spodu kapelusza. Czy wszystkie grzyby z gąbką są jadalne? Nie. Wśród grzybów z gąbką rosnących w Polsce na szczęście mało jest tych niejadalnych – jeden jest trujący, drugi występuje tak rzadko, że nie stanowi zagrożenia. Może dlatego przyjęło się, że to grzyby z blaszkami pod spodem, a nie te z gąbką są trujące? Trudno powiedzieć. W każdym razie fakty są takie, że i wśród grzybów z gąbką są grzyby trujące oraz niejadalne. Grzyby niejadalne z gąbką Grzyby niejadalne z gąbką, a przynajmniej część z nich, uznawane są za jadalne po długim gotowaniu. Wszystkie, natomiast, jedzone na surowo są niesmaczne. Grzyb niejadalny z gąbką: Goryczak żółciowy Goryczak żółciowy, fot.: tomasztc/Adobe Stock Goryczak żółciowy zwany też gorzkówką. Niewprawni grzybiarze czasami mówią o goryczaku żółciowym, że jest to „grzyb z różową gąbką”. Gąbka pod kapeluszem u małych okazów goryczaka jest biała, później staje się bladoróżowa. Po przekrojeniu miąższ grzyba nie zmienia barwy lub staje się lekko różowy. Goryczak wyrasta pod sosnami i świerkami oraz na spróchniałym drewnie. Ma kremowy lub oliwkowo-brązowy trzon do 15 cm długości, na którym znajduje się charakterystyczna siateczka. Kapelusz jest lekko pofałdowany i ma aksamitną powierzchnię o brązowym kolorze. Grzyb niejadalny z gąbką: Borowik ponury Borowik ponury, fot.: weinkoetz/Adobe Stock Borowik ponury nazywany potocznie siniakiem. Rośnie w lasach liściastych i parkach. Trzon grzyba jest żółty lub pomarańczowo-czerwony, z siateczką o podłużnych oczkach, dorasta do 15 cm długości. Kapelusz z wierzchu jest gładki, w kolorze kremowym lub brunatnozielonym i ma średnicę do 20 cm. Miąższ grzyba jest żółty i trudno oddzielić go od skórki. Gąbka u spodu kapelusza ma barwę oliwkową, ale po uszkodzeniu sinieje. Podobno nadaje się do jedzenia po długim gotowaniu, ale na pewno nawet wtedy nie nadaje się do spożycia. Grzyb niejadalny z gąbką: Borowik żółtopory (grubotrzonowy) Borowik żółtopory, fot.: Ionescu Bogdan/Adobe Stock Borowik żółtopory potocznie zwany wścieklakiem. Występuje w lasach liściastych. Trzon przyjmuje kształt maczugi dorastającej do 15 cm długości, u dołu jest czerwony i żółknie pod kapeluszem. Kapelusz ma kolor szaro-oliwkowy lub jasnobrązowy, jest spłaszczony i ma lekko podwinięte krawędzie. Jego średnica wynosi do 15 cm. Miąższ wścieklaka jest kremowy lub żółty i zielenieje pod wpływem nacisku, podobnie jak skórka trzonu. Grzyby trujące z gąbką Grzyby trujące z gąbką występujące w Polsce nie stanowią wielkiego zagrożenia, ale tylko dlatego, że rzadko się na nie trafia. Pierwszy z nich – borowik szatański – występuje tylko na niewielkiej części Polski i nie jest grzybem często spotykanym. Drugi – borowik purpurowy – spotykany jest jeszcze rzadziej, gdyż jest gatunkiem wymierającym. Grzyb trujący z gąbką: Borowik szatański Borowik szatański, fot.: flafabri/Adobe Stock Borowik szatański zwany krwistym lub diabelskim, a to przez czerwone zabarwienie trzonu i gąbki. Rośnie w lasach liściastych w pobliżu dębów, buków, grabów. Trzon ma kształt baryłkowaty i osiąga wysokość do 15 cm. Kapelusz osiąga do 30 cm średnicy, jest półkolisty, jasny i matowy u młodych okazów. Później staje się spłaszczony, poduszkowaty i gładki. Miąższ jest biały lub kremowy, a po przekrojeniu zaczyna błękitnieć. Gąbka u spodu kapelusza jest czerwona lub brązowo-oliwkowa u starszych grzybów. Po dotknięciu kapelusza językiem pojawia się gorzki smak przypominający żółć. Toksyny zawarte w grzybie wywołują wymioty, biegunkę, nudności, kurcze łydek. Po zauważeniu u siebie tych objawów nie wolno pić wody, bo ułatwia to przenikanie toksyn do krwiobiegu. Należy za to niezwłocznie jechać na pogotowie. Grzyb trujący z gąbką: Borowik purpurowy Borowik purpurowy, fot.: bobleccinum/Adoeb Stock Borowik purpurowy, czasami mówi się o nim „biały grzyb z gąbką” albo „żółty grzyb z gąbką”, ale nazywa się go też go krwistoborowikiem purpurowym. Występuje w ciepłych świetlistych lasach liściastych, najczęściej pod dębami i bukami. Trzon grzyba ma zwykle 6-12 cm wysokości. Początkowo jest pękaty, później walcowaty. W górnej części ma barwę żółtą, w dolnej krwistą. Na całej powierzchni pokryty jest czerwoną siateczką o drobnych, później wzdłużnych oczkach z drobnymi punkcikami. Kapelusz borowika purpurowego ma 7-20 cm średnicy. Początkowo półkolisty, później poduchowato wypukły, a na końcu płasko rozpostarty, spłaszczony, matowy. Ma barwę brunatnoszarawą, białawą z czasem także brudnobrązowożółtą, ale od brzegów przebarwia się na czerwonawo. Miąższ jest żywocytrynowożółty ponad gąbką, a w trzonie bardziej żółty, lekko błękitniejący. Grzyb jest trujący. Zjedzenie go powoduje ciężkie dolegliwości żołądkowo-jelitowe. Jest to gatunek wymierający, więc spotkanie go graniczy z cudem. Przeczytaj też: Grzyby a karmienie piersią Czy dzieci mogą jeść grzyby? Grzyby w ciąży – czy i jakie można jeść Jeden z najpowszechniejszych mitów to stwierdzenie, że grzyby nie są pełnowartościowym posiłkiem. Oczywiście najbardziej cenimy je za smak i aromat, ale niewielu z nas zdaje sobie sprawę, że są one źródłem wielu witamin i mikroelementów. Dietetycy cenią grzyby, za dużą zawartość błonnika. Jest w nich też sporo białkafot. Fotolia Jak rozpoznawać grzyby jadalne? Trzeba wiedzieć jak wyglądają, jaka jest ich budowa. Warto również wiedzieć jakie lubią warunki, w jakich miejscach występują. Potem już tylko pozostaje wiedza kulinarna, czyli co z grzybów jadalnych można przyrządzić do jedzenia. Poznajcie najczęściej spotykane grzyby jadalne! Grzyby najczęściej spotykane w polskich lasach: Borowik sosnowy Występowanie Borowika sosnowego można spotkać - jak sama nazwa wskazuje - w lasach sosnowych. Charakterystyka Poznamy go po „mszystym”, ciemnobrązowym kapeluszu, który przy brzegu różowieje. Ma biały, bezwonny miąższ o łagodnym smaku. Spodnia część kapelusza – rurki – u młodych grzybów jest kremowa, u nieco starszych oliwkowo-żółta. Trzon jest zwykle kremowo-biały. Zobacz też: Przepisy na dania z grzybów leśnych Borowik szlachetny Występowanie Borowik szlachetny to grzyb, który zazwyczaj rośnie w lasach świerkowych. Charakterystyka Ma błyszczący, gładki, ciemnobrązowy kapelusz, od spodu koloru od kremowego do oliwkowego, zielonkawo-żółtego. Trzon w okolicach kapelusza i mniej więcej do połowy jest biały, niżej brązowieje. Borowik ceglastopory Występowanie Borowik ceglastopory rośnie w lasach iglastych i mieszanych. Charakterystyka Jego kapelusz jest ciemnobrązowy, „zamszowy”. Rurki są pomarańczowo-czerwone, a u młodych grzybków żółte lub żółto-pomarańczowe. Trzon jest koloru czerwono-ceglastego, ale przy kapeluszu jest żółty. Miąższ tego borowika jest żółty, a po przekrojeniu sinieje. Podgrzybek brunatny Występowanie Podgrzybek brunatny jest grzybem występującym w borach sosnowych. Charakterystyka Ma brązowo-czekoladowy kapelusz i żółtą „poduszeczkę” od spodu, która po uciśnięciu zielenieje. Jego miąższ jest kremowo-biały, o delikatnym smaku i zapachu. Trzon pomarańczowo-żółty. Podobny do niego jest podgrzybek zajęczy – ma „popękany” kapelusz. Zerknij: Oryginalne przepisy na potrawy z grzybami Mleczaj rydz Występowanie Mleczaj rydz również występuje w lasach sosnowych. Charakterystyka Jest pomarańczowym grzybem, o kształcie lejka. Czasem jego kapelusz jest „cieniowany” na zielono. Od spodu ma pomarańczową blaszkę. Po przekrojeniu wypływa z niego czerwonawy płyn – natomiast dla mleczaja smacznego (też jadalny) charakterystyczny jest biały. Sok z rydzów odstrasza komary! Gołąbki – słodkawy, winny, zielonkawy i grynszpanowy Występowanie Gołąbki winny i słodkawy występują w lasach świerkowych. Charakterystyka Gołąbek słodkawy ma kapelusz w przeróżnych odcieniach brązu, cała spodnia część i trzon są biało-żółte. Gołąbek winny odznacza się kapeluszem koloru czerwonego wina, a nawet różowym, z dużo ciemniejszym, a nawet czarnym wgłębieniem. Od spodu ma kremowo-białą (młody) lub kremowo-żółtą blaszkę, która po naciśnięciu ciemnieje. Trzon jest koloru białego, cieniowany na czerwono. Gołąbek zielonkawy występuje w lasach sosnowych i jest to „brat” gołąbka grynszpanowego. Ich kapelusze są w przeróżnych odcieniach zieleni. Młodzi przedstawiciele mają białawy kapelusz. „Dół” grzyba jest biały, z odcieniami żółtego. Te grzyby jadalne łatwo pomylić z muchomorem sromotnikowym. Gołąbki nie posiadają pewnych „muchomorowych elementów” w swoim wyglądzie, do których zalicza się: otoczkę przy nóżce (pochwa), pierścień na trzonie, białawe strzępki na kapeluszu, wypukły kapelusz. Pieprznik jadalny – kurka Występowanie Kurka (pieprznik jadalny) jest grzybem charakterystycznym dla borów jodłowych. Lubi rosnąć w paprociach i jeżynach. Charakterystyka Jest kształtu lejkowatego. Kolor tego grzyba może być różny – od jasno-brzoskwiniowego do żółtego. Grzyb ten od spodu ma blaszkę nieco jaśniejszą od koloru kapelusza. Kurka jest „kruchym” grzybem. Maślaki – zwyczajny, żółty, lepki Występowanie Maślak żółty i lepki lubią lasy modrzewiowe. Charakterystyka Maślaka żółtego poznamy po żółto pomarańczowym kapeluszu, jaskrawo-żółtej poduszce i żółtym trzonie. Maślak lepki jest mniej urzekający od żółtego – jest pokryty śluzem i ma oliwkowoszary kolor. Maślak zwyczajny upodobał sobie polany i młode lasy sosnowe. Jest smacznym grzybem koloru żółto-pomarańczowego. Kapelusz jest pomarańczowy, poduszka nieco jaśniejsza, a nóżka żółtawa. Borowiec dęty Występowanie Borowiec dęty to niezwykle aromatyczny i cenny grzyb z lasów modrzewiowych. Charakterystyka Jego kapelusz przybiera przeróżne ubarwienie, od jasno-cytrynowego, po czerwonobrązowy. Kapelusz pokrywają pilśniowate, trochę ciemniejsze łuski, a od spodu widoczne są wyraźne pory. Trzon jest pusty w środku. Koźlarze – babka, czerwony, czarny, pomarańczowy Występowanie Brzeźniaki to miejsca, które upodobały sobie koźlarz babka i koźlarz czerwony. Koźlarz babka uwielbia „towarzystwo” smukłych brzózek. Charakterystyka Ma oliwkowo-brązowy kapelusz z oliwkowo-kremową poduszką. Trzon jest chropowaty czarno-biały. Brunatny kapelusz natomiast jest charakterystyczny dla koźlarza czarnego, który preferuje wilgotniejsze brzeźniaki. Koźlarz pomarańczowy z kolei, występuje między brzózkami, tam gdzie podłoże jest bardziej suche. Jak nazwa wskazuje, jego kapelusz będzie miał kolor pomarańczowy. Poduszka i trzon – jak u poprzednich koźlarzy. Odmienne od wspomnianych jadalnych grzybków upodobania środowiskowe ma koźlarz czerwony, który na dobre zagościł w lasach osikowych. Poznamy go po jaskrawym czerwono-pomarańczowym kapeluszu, kremowo-szarej poduszce i smukłym białym trzonie, „oblepionym” brunatnymi kosmkami. Po przekrojeniu tego koźlarza – miąższ ciemnieje. Czubajka kania i czubajka czerwieniejąca Występowanie Kanie czubajki to grzyby występujące w porębach świerczynowych. Są do siebie bardzo podobne. Charakterystyka Czubajka czerwieniejąca jedynie po przekrojeniu zaznacza na swoim miąższu „rumieniec”. Kapelusze obu grzybów są stożkowate, kremowe z brązowymi strzępkami – co odróżnia je od muchomora. Mają biało-kremową blaszkę od spodu, smukłe jasne trzony z brązowymi plamkami i pierścień okalający trzon kilka centymetrów w dół od kapelusza. Opieńka miodowa Występowanie Opieńka miodowa to grzyb jadalny zwiastujący... rychłą zimę. Podobnie jak czubajki, opieńka upodobała sobie poręby. Charakterystyka Jest to niepozorny grzyb na cienkim miodowo-brązowym trzonie trzonie. Jego kapelusz może mieć przeróżne odcienie brązowego i pokryty ciemniejszymi łuskami. Blaszki na odmianę są beżowo-różowe lub żółtawe. Sprawdź też: Przepis na grzyby w śmietanie Na podstawie: Gumińska B., Wojewoda W., Grzyby i ich znaczenie, PWRiL, Warszawa, 1988 Ignaciuk J., Grzybów zbieranie a i kosztowanie, Oficyna Warmińska, Olsztyn 1991 Ryciny pochodzą z: Ignaciuk J., Grzybów zbieranie a i kosztowanie, Oficyna Warmińska, Olsztyn 1991
z1DH1Jo.grzyb z zoltym spodem
